Konkurs „PISANKA 3D”
Twórcza działalność jest najważniejszą formą ludzkiej aktywności. Twórczość plastyczna, obok mowy i pisma, jest sposobem wyrażania naszych myśli. Tym samym aktywność własna, a zwłaszcza swobodna ekspresja artystyczna, pozwala na zaspokojenie dążeń i potrzeb.
Dzieci z natury są aktywne i ciekawe świata. Zdumiewają się, zachwycają, co sprawia, że potrafią reagować twórczo. Reasumując dzieci wypowiadają się na własny sposób. Tworząc, angażują wszystkie sfery osobowości. Dlatego zajęcia plastyczne w dużej mierze wspomagają rozwój i kompensują braki młodej osobowości dziecka. Wypełniają lukę w sferze uczuć i emocji, a także w kształtowaniu wyobraźni i myślenia twórczego.
M.Karwowska-Struczyk uważa, że twórczość plastyczna dziecka „rozwija wyobraźnię, pamięć, pomaga w utrwaleniu wiedzy o przedmiotach, otoczeniu, życiu ludzi i zwierząt. Dziecko poznaje swoje możliwości, uczy się wytrwałości, ujawnia pomysłowość, oryginalność, uczy się odczuwać potrzeby innych ludzi, patrzeć na świat oczami malowanej postaci”. Dziecko, rysując w sposób charakterystyczny dla swojego poziomu rozwoju, uczy się wyrażania sądów i niezależności myślenia.
Pracując z dziećmi w sposób otwarty wyzwala się ich aktywność ruchową, literacką, muzyczną, plastyczną, teatralną, pozwala się im współuczestniczyć w odkrywaniu świata, czyni się je podmiotem wychowania, a nie biernym przedmiotem. Ingerencja nauczyciela powinna być odpowiednio stosowana. Nie może ona hamować aktywności dzieci czy sprowadzać ją na niewłaściwe tory. Nauczyciel musi zachęcać wychowanków do podjęcia lub kontynuowania pracy, rozwijać wątpliwości, niejasności poprzez udzielanie odpowiedzi na pytania, podsuwać ewentualne przykłady rozwiązań. Końcowym etapem procesu kierowania twórczością dzieci winna być ocena, a raczej omówienie jej wytworów w formie rozmowy.